hiç kalabalığın içinde, ama kendi bildiğin çewrenin kalabalığında, kendini yapayalnız hissettin mi..hiç bir uçtan bi uca kelebek gibi uçarken, o sırada önüne her çıkanla konuşurken hatta kahkahalar atıp gülerken, içten içe hıçkıra hıçkıra ağlamak istedin mi.. hatta tam o anda kendi içinde herkesten gizli ağladın mı..
hiç kendini hiçbiyere ait değilmiş gibi hisettin mi.. kendi ewine gelip kapıyı kapattığında bile, orda bi yabancıymışsın gibi..
hiç yüreğini bidaha kimsenin dolduramayacağından korktun mu.. ya da birinin yüreğini, dünyanı aslında nası doldurduğunu bianda farkedip de korktun mu peki.. kaybetmekten belki, ya da karşısında bukdr güçsüz düşmekten.. tam nedenini bilmiyrm..
hareket edecek, yemek yiyecek hatta uyuyacak gücü bile bulamadığın zmn oldu mu seninde..
bukdr yalnız, kayıp hissetmene rağmen en sewdiklerini bile kowdun mu yanından.. hem de tatlı dille de değil.. yıkarak, kırarak geçirerek.. sanki herşeyin suçlusu onlarmış gibi herşeyin acısını onlardan çıkararak uzaklaştırdın mı kendinden..
herşeyi, aile, arkadaş, dost, sewgili.. herkesi arkadan bırakıp hiç bilmediğin yerlere kaçıp, kaybolup gitmek istedin mi..
we bu ruh halinden hiç çıkamayacakmışsın gibi hissettin mi.. korktun mu bundan peki..
neden bilmiyrm.. ya da belki biliyrm ama kabul etmek istemiyrm.. btn gün böyleydim.. hatta dün geceden beri.. rüyamda bile.. we ne ailem, ne de 15 senelik dostlarım.. gerçekte içimde olan biteni bukdr açık itiraf edebildiğim, anlatmayı istediğim kişi sen oldun.. bir de desidero..
işte böyle zmnlaımda bi martı, ya da kırlangıç olup uçup gidebilmeyi nekdr istiyrm bilmezsin.. ya da birinin gelip beni uçurmasını..
0 kişi söz istedi:
Yorum Gönder